Dit is misschien de eerste keer dat ik naar een live-album luister terwijl ik daadwerkelijk aanwezig was bij de oorspronkelijke uitvoering. (Ik weet het, velen van jullie hardcore concertbezoekers kunnen daar anders over denken.) De nieuwe één-step LP-persing van The Paul Sawtelle Big Band, Live at Pacific Audiofest, werd opgenomen in de grote Genesis Advanced Technologies-expositieruimte tijdens de inaugurale PAF-beurs in 2022, met een tweede LP die een vergelijkbare uitvoering op PAF 2023 dekt. Dit was het jaar waarin Gary Koh zijn luidsprekersysteem van $650K per paar, de Prime Plus, meebracht, en dat was al op zich groot nieuws.
Live at Pacific Audiofest is de tweede uitgave (officieel Volume 2) uit Gary’s Hyper Music Reference Standard-serie – ik heb het eerste volume, Four Seasons in Jazz, nog niet gehoord. Live at PAF daarentegen zet alle kaarten op tafel door een indrukwekkende stamboom te bieden – uitgevoerd door saxofonist Paul Sawtelle en zijn band, met vocalisten Bethany Wilson en Jeff Carter, werd opgenomen en gemixt door Dr. Phillip Chance en Ki Choi en gemasterd door niemand minder dan Bernie Grundman, die de afgelopen jaren lijkt te transformeren wat LP’s betreft met al deze spectaculaire one-step-projecten. Wat Live at PAF echter uniek maakt, is dat het niet in een studio of een beroemde nachtclub is opgenomen – het is vastgelegd op een high-end audioshow, met zo’n honderd audiofielen in aanwezigheid. Gary maakte van dit evenement gebruik door te stellen: “Als je niet bij de opname aanwezig bent geweest, weet je niet hoe de band klonk en hoe kun je dan zeggen dat jouw systeem waarheidsgetrouw is?” Dat is een uitstekende vraag.
Het zou mooi zijn als ik drie jaar terug kon in mijn muzikale herinneringen om te kunnen verklaren of The Paul Sawtelle Big Band op deze LP precies hetzelfde klinkt als live, maar ik ben gefascineerd door de geluidskwaliteit van deze LP en hoe het rauwer en natuurlijker lijkt dan de meeste audiophile-uitgaven. Zeker, exposanten van beurzen zijn vaak experts in het omtoveren van hotelkamers en benedenconferentieruimtes tot geschikte luisterruimtes, meestal met slechts één dag voorbereiding. Opnamestudio’s zijn ontworpen en gebouwd voor geluid, en muzikale zalen worden in de loop der tijd vaak verfijnd tot sonische uitmuntendheid, maar een hele conferentieruimte met dunne modulaire wanden en talloze ramen? Die “set-up day”-frustraties ken ik maar al te goed. Maar Gary en Paul Sawtelle en de anderen hadden een keuze – ze konden streven naar een perfecte opname-omgeving, of ze konden een stap verder gaan en de sfeer van de kamer tijdens de uitvoering behouden. Dat is precies wat ze deden.
Daarom is The Paul Sawtelle Big Band’s Live at Pacific Audiofest sonisch uniek. Je krijgt een expliciete reproductie van de ruimte en de activiteit, het geroezemoes van het publiek, en alle verbaalcommunicatie en fysieke aanpassingen tussen de takes, en dat draagt bij aan het informele gevoel van plezier in de zaal. Het stemgeluid van Bethany Wilson is bijvoorbeeld zo aanwezig en puur omdat het niet overdreven is bewerkt tot iets wat het niet is. Ze staat daar gewoon tussen de band en het publiek, een mens met een buitengewoon mooie stem. Het is bijna alsof je een zanger persoonlijk ontmoet en hem of haar vraagt om direct een regel uit een lied te laten klinken, ter plekke. Het is glorieus onbedekt en eerlijk en echt, en je zult gaan wensen dat al je favoriete muziek zo onbelemmerd klinkt zonder technologie.
Echter, bij de eerste beluistering van deze LP zou ik mogelijk de toonbalans wat hebben beïnvloed. Live at PAF ademt zo’n intieme sfeer voor een big-bandopname, wat zeker “anders” klinkt totdat je hersenen wennen, maar het smelt samen tot een van die historische opnames, liefdevol gereproduceerd, tussen het oproepen van die herinneringen en klinken alsof het echte geluid. Dat is het moment waarop ik besefte dat ik The Paul Sawtelle Big Band via een systeem beluisterde dat lijkt te zijn afgestemd op zo’n opname – niet alleen de twee 300B-versterkers die ik deze hele zomer van Allnic en Audio Note UK luister, maar ook een paar hoornluidsprekers die blijkbaar speciaal zijn uitgekozen voor zo’n luistersessie – de TriangleArt Selene-luidsprekers. Er zat werkelijk iets magisch in het samenspel van al deze elementen dat de illusie oproeide van het zien van een big band die live optreedt toen deze big-band standards voor het eerst werden gespeeld. Ik praat vrij vaak over de pure opwinding om met heldere ogen en oren door deze historische vensters te kijken, en dat op zich is al een hele goede reden om deze prachtige opname te bemachtigen.
