Fotograaf onthult na negen maanden onderzoek de verborgen schade van de visserij

Fotografe Nicole Tung gebruikt haar camera om krachtige, belangrijke verhalen bloot te leggen uit de verborgen wereld van de visserij-industrie in Zuidoost-Azië, en werpt een helder licht op de menselijke en milieu-kosten van de sector.

Nicole Tung, een freelance fotojournalist geboren in Hongkong en wereldwijd werkend tussen opdrachten, heeft een carrière opgebouwd door te documenteren wat tot de meest urgente en moeilijke verhalen van onze tijd behoort. Haar werk, vaak gericht op conflictsituaties en humanitaire crises, is verschenen in vooraanstaande internationale publicaties en heeft NGO’s ter plaatse ondersteund.

Dit jaar werd ze uitgeroepen tot laureaat van de 15e Carmignac Photojournalism Award, een onderscheiding die zowel een nieuw hoofdstuk in haar carrière markeert als een verschuiving in de focus naar het snijvlak tussen mensenrechten en milieuregressie.

In samenwerking met het Carmignac Foundation-team deelde Nicole Tung inzichten over dit bekroonde project met PetaPixel.

Black and white portrait of a young woman with long hair wearing a light-colored button-up shirt, looking confidently at the camera against a plain background.

Over de Carmignac Photojournalism Award

Gecreëerd in 2009, financiert de Carmignac Photojournalism Award de productie van langlopende onderzoeksprojecten die licht werpen op wereldwijd onderbelichte kwesties. Elk jaar kiest de Stichting een geografische regio en thema, en biedt laureaten niet alleen financiële steun, maar ook redactionele vrijheid en logistieke ondersteuning. In tegenstelling tot veel andere prijzen wordt de Carmignac Award niet toegekend voor voltooide projecten. Het is juist bedoeld om journalisten in staat te stellen nieuw werk uit te voeren. Om veiligheidsredenen wordt de laureaat officieel pas bekendgemaakt nadat de verslaggeving is afgerond.

Het project van Tung over illegale visserij en arbeidsuitbuiting in Zuidoost-Azië werd mogelijk gemaakt door deze steun. De prijs stelde haar in staat negen maanden ter plaatse te werken in Thailand, de Filippijnen en Indonesië, waar ze een verborgen industrie documenteerde waarin ecologische verwoesting en menselijke uitbuiting vaak buiten het zicht van het publiek blijven.

A fisherman wearing white boots carries a large tuna on his shoulder, walking between boats at a busy dock during sunset. Other people and fishing boats are visible in the background.

Fishermen carry large yellowfin tuna over their shoulders at a busy dock, with other people and boats in the background during what appears to be early morning or evening.

A woman in white boots and gloves squats amid a large pile of fish at a bustling seafood market, surrounded by other workers sorting and handling fish.

A New Direction

Voor Tung vertegenwoordigde de erkenning ook een zinvolle afwijking van haar gebruikelijke focus op conflictgebieden, waar haar werk vaak draait om het vastleggen van de tol van oorlog en ontheemding. Verandering naar een milieugeschiedenis betekende niet alleen een andere onderwerpkeuze, maar ook een heroverweging van haar visuele en narratieve aanpak.

“Ik ben enorm vereerd, en wat het betekent voor mijn werk is behoorlijk anders in die zin dat het niet over conflicto (sic) gaat. Het heeft een hele andere reeks uitdagingen geopend, omdat ik anders moest nadenken over hoe ik het onderwerp overbevissing aanpak, hoe ik de impact op het milieu visueel kon maken, en hoe ik de kosten voor mensenlevens van het voedsel dat we consumeren kon begrijpen,” zegt Tung.

Deze verschuiving vereiste dat ze vertraagde, zich onderdompelde in gemeenschappen en vertrouwen ontwikkelde met degenen wiens verhalen vaak onzichtbaar zijn voor de buitenwereld. In plaats van de directheid van frontline verslaggeving vereiste het project geduld, langdurige observatie en een grondige beoordeling van systeemproblemen in plaats van plotselinge gebeurtenissen. Voor Tung bood de prijs de ruimte en steun om haar vertelpraktijk uit te breiden, waarbij ze dezelfde empathie en strengheid toepaste die ze heeft gebracht naar conflictsdekking op de urgente vragen van milieurechtvaardigheid en mensenrechten op zee.

Investigating an Opaque Industry

Haar verslaggeving bracht haar naar Thailand, de Filippijnen en Indonesië, drie landen die centraal staan in wereldwijde visserij-ketens en tegelijk tot de sterkst getroffen zijn door illegale praktijken. Grootschalige visserij, ontdekte ze, put niet alleen visbestanden uit en bedreigt biodiversiteit maar is ook afhankelijk van uitbuitende arbeidspraktijken die voor consumenten vaak onzichtbaar blijven.

“Het was het ontmoeten van vissers die waren gerekruteerd om op Chinese vaartuigen te werken, en het horen van de verhalen over misbruik die zij zagen en doorstonden, die bij me bleven hangen. Het deed me beseffen dat we deze onzichtbare kosten van de vis die we eten op ons eigen risico aanvaarden, juist omdat ze uit het publieke oog blijven,” herinnert Tung zich.

Toegang tot de industrie is berucht beperkt, vooral op zee, waar operaties beschut blijven voor toezicht. Tung benaderde het onderwerp door de onderlinge verwevenheid tussen milieuschade, dwangarbeid en geopolitiek te traceren. Haar foto’s documenteren zowel de menselijke tol voor migrantenarbeiders als de ecologische neergang die wordt aangestuurd door destructieve vismethoden.

Four women sit on a wooden floor inside a rustic building, wearing casual clothes, working with fishing nets. Woven bamboo walls, a red cooler, and plastic bags are visible in the background.

Three men wearing gloves and boots stand on top of a large pile of frozen, bloody fish inside a container, appearing to organize or arrange the fish. The environment looks cold and industrial.

A veterinarian wearing gloves examines the underside of a sea turtle standing upright on a blue towel in a clinic, with medical equipment visible in the background.

A woman in a red patterned dress and face mask uses a hand truck to move a large white sack in a warehouse filled with similar bags stacked along the walls. Light streams through the ventilated brick wall.

Balancing Human and Environmental Stories

Voor Tung is het scheiden van milieudegradatie van mensenrechtenmisstanden onmogelijk, aangezien de twee crises op elk niveau van de visserij-industrie met elkaar verweven zijn. De uitputting van mariene leven is niet alleen een ecologisch vraagstuk maar ook een menselijk; uitbuiting en misbruik zijn verweven in hetzelfde systeem dat de zee haar hulpbronnen onttrekt.

“Industriële visserij draagt bij aan de snelle afname van visbestanden vanwege de enorme hoeveelheid die ze uit zee haalt zonder duurzame methoden om vispopulaties aan te laten sterken. Wat dit aandrijft, is echter de uitbuiting van arbeid. Vessels staan onder druk om zo veel mogelijk te vangen in zo kort mogelijke tijd, en het is niet rendabel voor hen om mensen eerlijk te betalen of met waardigheid te behandelen,” zegt Tung.

Haar verslaggeving weerspiegelt deze onlosmakelijke samenhang, met meerdere facetten van de industrie die samen een complex en vaak ondoorzichtig netwerk vormen. In de Filippijnen onderzocht ze de tonijnhandel, een hoeksteen van de wereldwijde visserij-economie, waar het pad van kleine kustconservenfabrieken naar internationale markten het moeilijk maakt om de herkomst te traceren van wat uiteindelijk op de borden over de hele wereld belandt. In Indonesië onderzocht ze de haaienindustrie, waar het vlees lokaal wordt verkocht maar vinnen en botten worden geëxporteerd voor cosmetica en traditionele medicijnen, waarmee wordt aangetoond hoe mondiale vraag lokale uitbuiting aanwakkert. Doorheen de regio documenteerde ze de arbeidsomstandigheden van bemanningsleden, veelal migrantenarbeiders, verstrikt in schulden, met ingehouden lonen en soms geweld aan boord van schepen die buiten toezicht opereren.

Elke laag van haar verslaggeving draagt bij aan een breder beeld van toeleveringsketens die immens, transnationaal en grotendeels ontraceerbaar voor consumenten zijn. Door milieuverlies te verweven met menselijk lijden benadrukt Tung hoe de verborgen kosten van de visindustrie zowel de oceanen als de mensen die erin werken treffen.

The Role of Photojournalism

Tung gelooft dat beelden kunnen optreden als herinneringen aan aanhoudende kwesties, zelfs wanneer de feiten niet nieuw zijn. Overbevissing, illegale en niet-gerapporteerde praktijken, en misbruik op zee zijn al jaren gedocumenteerd, maar zij betoogt dat fotografie een cruciale rol kan spelen in het onder druk blijven houden van overheden en bedrijven om te veranderen.

“Herinneringen aan dit soort misbruik kunnen belangrijk en krachtig zijn. Hoewel sommige landen verbeteringen hebben doorgevoerd, is er nog een lange weg te gaan. Ik hoop dat deze beelden kunnen dienen als een herinnering aan de verregaande inspanningen die overheden en commerciële bedrijven nog moeten leveren om te verbeteren,” zegt ze.

Two wooden boats decorated with palm fronds carry people dressed in colorful clothing, celebrating on the water under a cloudy sky. Some people throw items into the air, and other boats are visible in the background.

A group of people work together on the deck of a fishing boat, hauling in a large fishing net from the ocean under a partly cloudy sky. Some crew members are pulling the net aboard while others observe.

Aerial view of a densely packed harbor filled with fishing boats at dusk, with city buildings and the coastline visible in the background under a cloudy sky.

Two men carry a large shark on a wooden pole at a busy coastal fishing area, with boats, motorcycles, and other people in the background under morning sunlight.

Looking Forward

Hoewel ze jarenlang in oorlogsgebieden heeft gewerkt, zegt Nicole Tung dat ze haar werk zal blijven richten op verhalen die klimaatverandering, milieurechtvaardigheid en de menselijke prijs van ecologisch verval adresseren. Het door Carmignac ondersteunde project lijkt volgens haar pas het topje van de ijsberg te raken van wat nog moet worden ontdekt.

“Ik hoop dit project ooit in een bepaalde vorm voort te kunnen zetten. Er is nog zoveel meer te verkennen in deze donkere en ondoorzichtige industrie die veel te vaak voorbijgaat aan het feit dat de vangst in de zee niet oneindig is,” zegt Tung.

Naarmate de wateren van Zuidoost-Azië steeds contestabeler worden, groeit de urgentie om een balans te vinden tussen menselijke leefwijzen en ecologische overleving. Voor Nicole Tung betekent fotografie niet alleen getuigen, maar ook zorgen dat de verborgen kosten van alledaagse consumptie in het publieke zicht komen.