Er zit veel meer achter belichting dan enkel corrigeren voor licht. Het is een van de krachtigste gereedschappen die je creatief kunt inzetten.
In een eerder artikel wilde ik uitleggen hoe de camera de hoeveelheid licht in een scène vastlegt en vervolgens de belichting daarop afstemt. Ik gebruikte mijn analogie door de sensor van de camera te vergelijken met een dienblad vol glazen. Je houdt dat dienblad onder een douche voor een vaste periode, en terwijl sommige glazen tot de rand vullen, vullen andere slechts half vol. Ondertussen krijgen sommige gebieden helemaal geen water en blijven de glazen leeg. Maar gemiddeld gezien zijn ze halfvol.
Evenzo is de sensor van je camera bedekt met receptoren (photosites). Je kunt je voorstellen dat deze zich vullen met licht dat overeenkomt met de helderste delen van de scène. Waar er veel licht is, vullen de photosites zich tot aan de rand. Anderen krijgen helemaal geen licht en blijven leeg. Toch zitten de meeste ergens tussenin. De volle photosites registreren de witte delen van de afbeelding, de lege registreren zwart, en de tussenliggende gebieden creëren alle tonen, van schaduwen via midtones tot hooglichten. Desondanks zullen ze gemiddeld gezien halfvol zijn.
Dat is uiteraard een sterk vereenvoudigde en niet helemaal exacte beschrijving van wat er gebeurt, maar het is een bruikbare manier om belichting te begrijpen.

Het Belang van het Histogram
Op je camera en in bewerkingssoftware is een histogram een soort staafgrafiek die de verdeling van het licht in de afbeelding weergeeft. Volgens mijn analogie geldt: hoe meer photosites op een bepaald helderheidsniveau met licht gevuld zijn, hoe hoger de piek.

Links is zwart en rechts is wit. Tussen die uitersten liggen de schaduwen, midtones en hooglichten.
Op een DSLR moet je naar de foto kijken die je zojuist hebt gemaakt om het histogram te bekijken, of Live View gebruiken. Spiegelloze camera’s zijn echter beter omdat je meestal het histogram kunt inschakelen, waardoor je het live kunt zien. Je zult online moeten zoeken naar jouw cameramodel en de instructies om het histogram in te schakelen. Het is echter belangrijk te vermelden dat beeldschermen van camera’s niet gekalibreerd zijn. Een scène kan daarom helderder of donkerder lijken dan op een gecalibreerd computerscherm. Maar door het histogram te bekijken kun je bepalen of de hooglichten zijn uitgebeten of te donker, waardoor het een uitstekend hulpmiddel is om de belichting juist te krijgen.
Beelden en hun Histogrammen
Een Zwart-Wit Gradiënt
Het histogram is beschikbaar in de meeste ontwikkel- en bewerkingsprogramma’s. Hier is een schermafbeelding van Lightroom die een verloop laat zien van zwart in de linkerbovenhoek, via steeds helderdere grijstinten, naar wit. Het histogram geeft het aantal pixels weer bij elke helderheid. Er zijn minder donkere en lichte pixels aan beide uiteinden van het histogram, zoals te zien is in de linkerbovenhoek en de rechteronderhoek van de afbeelding. De foto bestaat voornamelijk uit een bereik van midtones.

Een High Key-Foto
Let op hoe de onderstaande High-key (heldere) foto, gemaakt in de mist, geen zwarte delen heeft en zeer weinig donkerdere tonen. Dit zie je aan de linkerkant van het histogram, waar nauwelijks pixels voorkomen. De palen en hun reflecties zitten in midtones, aan weerszijden van de middellijn van het histogram. Let echter op het aanzienlijke aantal hooglichten in de scène en de bijbehorende piek aan de rechterkant. Dit histogram is een schermafbeelding uit DxO Photolab 8.


Een Low-Key Foto
Kijk nu naar het histogram van een donkerdere scène. Het histogram ligt naar links omdat er veel pixels in de zwart- en schaduwwereld aanwezig zijn, en veel minder in de midtones en hooglichten.


Een Foto met Een Breder Tonale Bereik
In deze afbeelding zie je dat er een relatief klein gebied van zwart en schaduwen op de hond aanwezig is. Dit wordt weerspiegeld in de linkerhelft van het histogram, waar een gelijkmatige verdeling van donkerdere tonen aanwezig is. De zon schijnt ook op de vacht van de hond, waardoor die gebieden helderder lijken, dichter bij mid-gray. Het grote groene gras rechts van het midden lijkt helderder te zijn, wat wordt weergegeven door de hoge piek rechts van het midden in het histogram. Het water op de achtergrond is nog helderder, hoewel het een egalere toon heeft, en de uiteindelijke smalle piek aan de rechterkant geeft dat weer.


Uw Camera Kan Je Voor De Gek Houden
Vaak bevindt de wereld zich ergens tussen wit en zwart; dat noemen we middengrijs. De volgende foto toont een grijs kaartje. Je zult het met mij eens moeten zijn: de camera heeft het net zo helder gereproduceerd als het in het echt is.

Maar wat als de scène die je vastlegt niet midgrijs is? Wat als het in plaats daarvan bijna volledig wit is, zoals een wintertafereel? Jouw camera verwacht nog steeds dat de wereld midgrijs is en zal de belichting daarom verlagen. Daardoor wordt wit grijs. Dat is waarschijnlijk niet wat je wilt.
Probeer het eens. Zoek een stukje wit papier. Teken vervolgens een klein kruisje in het midden zodat je camera iets heeft om op te focussen. Zoom nu in zodat het papier het frame vult. Maak de foto en kijk naar het histogram. De afbeelding zal niet zo wit zijn als je zou verwachten, maar grijs. In plaats van een histogram dat naar rechts wordt gedrukt, staat het in het midden.

Om een juiste helderheid te bereiken, moet je de belichting verhogen. Dit proces heet Exposure Compensation (belichtingscompensatie).
Onze Camera’s Zijn Niet Allemaal Hetzelfde
Ik ga ervan uit dat je in de diafragma-prioriteit (A) modus fotografeert, zoals ik in een eerder artikel aanbeveel. Alle belichtingscompensatie doet is de sluitertijd veranderen zodat er meer of minder licht binnenkomt.
De aanpassing voor belichtingscompensatie varieert van camera tot camera. Je hebt misschien een +/- knop die je eerst moet indrukken. Vervolgens draai je aan de hoofdregelaar (commando-draaiknop) aan de achterzijde van de camera om de belichting te verhogen. Controleer het display van de camera om dit te zien gebeuren. Een hogere belichting geeft een positieve waarde, terwijl een lagere belichting een negatieve waarde oplevert.
Bij camera’s met twee bedieningsdraaiknoppen kan een ervan zo zijn ingesteld dat dit zonder eerst drukken gebeurt. Ondertussen hebben sommige camera’s een dubbelfunctie-draaiknop waarbij je deze indrukt om de functie van het aanpassen van het diafragma te wijzigen naar belichtingscompensatie. Een online zoekopdracht naar “Exposure compensation (jouw cameramodel hier)” laat snel zien hoe het op jouw specifieke model werkt. Als je nog geen camera hebt gekocht, overweeg dan er een te kiezen met twee bedieningsdraaiknoppen; dat maakt fotograferen een stuk eenvoudiger.

Dus, als je een wit paard in een sneeuwstorm bladert, moet je de belichting verhogen. Maak opnieuw een foto van dat papier, maar pas deze keer de exposure value (EV) aan naar +1. Hetzelfde geldt bij fotograferen op een strand met wit zand, in de mist, of elke andere situatie waarbij de scène helder is.
Het Fotograferen van Een Zwarte Kat op Een Kolenstapel
Het tegenovergestelde geldt als je bijvoorbeeld een zwarte kat op een hoop kolen vastlegt. Overweeg onderstaande foto van een camerakap op een zwarte kaart. Zonder compensatie ziet het onderwerp er niet zwart uit maar grijs. Om de belichting te corrigeren, moet ik dus negatieve belichtingscompensatie toevoegen.

Probeer dit ook eens. Zet eerst je camera terug op nul belichtingscompensatie. Zoek nu iets zwarts om te fotograferen. Vul het frame ermee en maak een foto. Is die grijs uitgekomen? Voeg nu -1 EV toe om het weer donkerder te maken.
Belichtingscompensatie is Creatieve Kracht
Een ander belangrijk aspect van belichtingscompensatie is het creatief gebruik ervan. Door opzettelijk de belichting te verlagen of te verhogen kun je het contrast tussen donkere en lichte delen extra benadrukken.
In deze eerste afbeelding was het een stormachtige dag en het water donkerblauw. De eider werd vanachter mij door de lage, diffuus herfstzon verlicht. Ik verlaagde de belichting met -2 EV. Daarmee werd het water donkerder en werden de hooglichten van de eider niet weggevlogen. Het beeld werd gemaakt bij ISO 200. Met een 400mm-lens op f/4.5 en een sluitertijd van 1/3200.

In de volgende afbeelding werd de avondzon achter de wolken verborgen, maar de heldere lucht verlichtte de rivier. Door de belichting in de camera te verlagen naar -1.3 EV kon ik de rivier laten opvallen tegen het donkerdere landschap. Dit werd ook sterker benadrukt in de uiteindelijke nabewerking.

Evenzo werd deze bloem helder belicht door de zon terwijl de achtergrond donkerder was. Het verlagen van de belichting met – 0,7 EV maakte de achtergrond donkerder en voorkwam dat de witten uitbloeden.

Tegenwoordig gaf +2.3 EV aan de volgende afbeelding een vreemde, andere sfeer door lang belichten.

Tot Slot
Het is de moeite waard om te experimenteren met belichtingscompensatie, zowel om de belichting zo aan te passen dat de scène dichter bij de werkelijkheid komt zoals jij die ervaren hebt, alsook voor creatieve doeleinden.
Bedenk hoe helder de scène is in vergelijking met midgrijs, en of jouw camera over- of onderbelicht. Let ook op scènes waar het contrast tussen licht en donker al sterk is, en bedenk hoe je de helderheid of donkerheid van de foto kunt aanpassen zodat het onderwerp zich duidelijk aftekent tegen de achtergrond.
Tot slot leer het histogram te gebruiken. Het is een handig hulpmiddel dat je kan helpen een beter begrip van belichting te krijgen.