Ik ben dol op de 135mm-brandpuntsafstand en het lijkt alsof dit brandpunt vrij ondervertegenwoordigd is op moderne mirrorless-systemen. Het is een uitstekende keuze voor portretten, spontane momenten, binnensporten en straatfotografie. Dus toen ik hoorde dat Chris Niccolls niet beschikbaar zou zijn om de nieuwe Sigma 135mm f/1.4 DG Art-lens te beoordelen, greep ik mijn kans met beide handen aan!
Beschikbaar in Sony E‑mount of Leica L‑Mount is deze lens vooral aantrekkelijk omdat hij, voor 1.899 dollar, qua prijs vergelijkbaar is met de 135mm f/1.8-opties van Sony, Canon en Nikon, maar twee derde stop meer lichtopbrengst biedt.
Sigma 135mm f/1.4 DG Art: Hoe Voelt Het
“Zwaarlijvig” en “professioneel” zijn de twee woorden die ik zou gebruiken om deze optiek te beschrijven. Met een gewicht van 1.430 gram (50 ounces) is deze lens behoorlijk wat om mee te dragen en vergelijkbaar met veel 70-200mm f/2.8-lenzen. Nou ja, bijna, want omdat hij ook vrij kort is, kan hij soms onbedoeld ongebalanceerd aanvoelen op de Sony a7R V waarmee ik hem testte. Er zit een enorm frontelement in met een filterdiameter van 105 mm, wat een bijbehorende reusachtige hood noodzakelijk maakt.
Hierdoor verwerkt Sigma gelukkig een draaibare statiefkraag mee die gemakkelijk kan draaien voor verticale opnames, met een voet die geschikt is voor Arca‑Swiss dovetails. Ik vond de statiefvoet fijner vast te houden dan de camerabehuizing wanneer ik door de straten van Calgary liep.
Wat de bediening betreft, is er een diafragma-ring zonder klik, een goed gedempte scherpstelring, een autofocus/handmatige focus-schakelaar, een programmeerbare knop en een diafragma‑vergrendeling. Opvallend is dat er geen schakelaar voor optische beeldstabilisatie is, omdat dit objectief die niet biedt. Je zult moeten vertrouwen op de in-body beeldstabilisatie met deze lens. De Sigma 135mm f/1.4 DG Art is weerbestendig afgedicht en heeft een zeer gepolijste, professionele uitstraling.
Het is de moeite waard op te merken dat de grote 105mm filterdiameter betekent dat het schroefdraadfilter lastig te vinden zal zijn, en als je er al eentje vindt, zal die erg duur zijn. Ik eindigde met het vastplakken van een Kondor Blue 4 x 5.65 four-stop ND-filter vooraan de hood om mijn belichting in balans te brengen bij het gebruik van een flitser. Als filters regelmatig in je werk voorkomen, wil je zeker een houderoplossing vinden.
Sigma 135mm f/1.4 DG Art: Hoe Het Schiet
De Sigma 135mm f/1.4 DG Art maakt gebruik van Sigma’s nieuwste lineaire motoren en ondanks de grote lensonderdelen is de autofocus ongelooflijk snel, bijna onmiddellijk, wanneer je van de minimale scherpstelafstand naar oneindig gaat. Dit is buitengewoon belangrijk, aangezien ik vermoed dat deze lens vaak gebruikt zal worden voor binnensporten. Ik nam hem mee naar het hockey-wedstrijd van mijn zoon en was verheugd om te zien dat hij vlot en nauwkeurig volgde gedurende de hele wedstrijd.
Dit is beslist geen macro-lens, hoe dan ook. Met een minimale scherpstelling van 1,1 meter of 3,5 uurvoet biedt hij een macro-reproductieverhouding van 1:7.
Langlopende chromatische aberraties, oftewel LoCA, komen vaak voor bij zeer snelle open primes. Daar kun je een kleurverschuiving zien tussen achtergrond- en voorgrondgebieden. Het is behoorlijk storend en jammer genoeg vrij lastig te verwijderen in bewerking. Gelukkig vertoont de Sigma nauwelijks LoCA, zelfs wijd-open. Dit is een voortreffelijke prestatie voor zo’n heldere prime.
Flares zijn extreem goed onder controle met een zeer kleine contrastereductie bij direct tegenlicht. Ghosting is nagenoeg afwezig, zelfs wanneer je diafragma dichtdraait. Als je portretten tegen het licht wilt schieten, zal deze lens je belonen met fraaie, contrastrijke beelden.
Als je kijkt naar een 135mm f/1.4, is een ondiepe scherptediepte waarschijnlijk prioriteit, en deze Art-lens levert werkelijk prachtige bokeh. De overgangen naar en vanaf het scherpe vlak zijn ongelooflijk vloeiend, waardoor de aandacht naar je beoogde onderwerp wordt getrokken. Wat betreft speculaire hooglichten zien ze er schitterend uit, zonder zeepbel- of uienringen-effect. Helemaal open heeft de hoek van het gezichtsveld wel wat kattenoogvorming in de hoeken, maar als je die esthetiek niet mooi vindt, verdwijnt die bijna wanneer je subtiel stoppt tot f/2.
Deze lens levert een unieke look, dus ik kan me zeker voorstellen dat videomakers er ook graag mee aan de slag willen. Het is de moeite waard om het ademhalen te bekijken, waarbij het gezichtsveld verschuift afhankelijk van je focusafstand. Aanzienlijke ademhaling kan erg storend zijn bij het veilingen van focus, en de Sigma 135mm f/1.4 DG Art vertoont veel ademhaling met een zeer merkbaar zoomen-effect. Videografen en cinematografen zullen dit in gedachten willen houden.
In termen van scherpte is deze lens een uitstekende performer. In het midden van het kader, wijd open, zijn de beelden al haarscherp en zeer contrastrijk. Stop je af tot f/2.8, dan is er geen noemenswaardige kwaliteitswinst, omdat het bij f/1.4 al geweldig is. Kijk je naar de hoeken, dan is er wat zachtheid en een lichte afname van contrast wijd open, maar nog steeds zeer acceptabel. Stop je door naar f/2.8, dan levert het beeld op alle plekken foutloze resultaten. Kortom, met elke moderne E- of L-mount-camera kan deze lens de maximale resolutie leveren die ze aankunnen.
De Sigma 135mm f/1.4 DG Art is een nieuw maatstaf
De Sigma 135mm f/1.4 DG DN is in feite optisch foutloze topkwaliteit. Zeker, het is geen macrolens, en videomakers zullen teleurstellen door ademhaling, maar voor het doel waarvoor hij is bedoeld—geposeerde portretten, spontane momenten en sportfotografie—heeft deze lens geen zwaktes. Ik omarmde absoluut de esthetiek die hij kan produceren, vooral bij volledige lichaamshoudingen die vanuit een afstand worden genomen.
Maar een groot deel van waarom ik van 135mm-lenzen hou, is dat ze vaak een look kunnen leveren die doet denken aan een 70-200mm f/2.8 in een klein, draagbaar pakket. Dat is bij deze lens niet het geval: het formaat en gewicht vragen om een zekere commitentie om hem mee te nemen. Dat is een factor die ongetwijfeld het gebruik zal beperken. Dat gezegd hebbende, is dit een noodzakelijke bijwerking van het realiseren van zo’n ongelooflijk heldere, korte telelens. Ik moet Sigma feliciteren voor het opnieuw uitbrengen van een echt uniek optisch instrument, zelfs als het mogelijk leidt tot wat armvermoeidheid.
Zijn er Alternatieven?
In L‑Mount is de enige vergelijkbare lens Sigma’s oude 135mm f/1.8 HSM, een ouder DSLR-ontwerp dat duidelijk verslagen wordt door deze nieuwe optic.
In E‑Mount is de Sony 135mm f/1.8 GM een waardige concurrent, die aanzienlijk lichter weegt en ook fantastisch presteert en snel autofocus biedt. Echter, levert de Sigma even scherpe en contrastrijkere beelden bij f/1.4 dan de Sony bij f/1.8 kan. Als draagbaarheid niet de hoogste prioriteit heeft, is de Sigma de betere keuze.
Moet Je Hem Kopen?
Ja. De enige beperking van deze lens is formaat en gewicht. Als je kunt leven met het wat gestrekte pols-pijn-gegeven, is de Sigma de onbetwiste koning van de 135mm-prime-hoek en verrassend betaalbaar gezien zijn potentieel.
