150 jaar blijkt het maximum: de wetenschap onthult de fysieke limiet van onze levensduur
Laten we meteen met de deur in huis vallen: onsterfelijkheid is (voorlopig?) alleen weggelegd voor legendes en vampiers uit boeken. Wetenschappers gooien roet in het eten van wie droomt van eeuwig leven, want volgens een opvallende studie is er een harde, onverbiddelijke limiet aan hoe oud we fysiek kunnen worden. Zet je schrap: de magische grens ligt op 150 jaar. Dit is geen nattevingerwerk, maar het resultaat van degelijk onderzoek, onlangs gepubliceerd in Nature Communications en uitgevoerd door slimme koppen van het biotechnologiebedrijf Gero uit Singapore.
Data, bloed en iPhones: hoe kwam men tot 150 jaar?
De onderzoekers zijn niet over één nacht ijs gegaan. Ze hebben hun tanden gezet in een gigantische hoeveelheid medische data, waaronder bloedanalyses van vrijwilligers uit Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Maar wacht, het gaat verder: ook fysieke activiteit, zorgvuldig vastgelegd door een iPhone-app, werd in het onderzoek betrokken.
- Analyses van bloedwaarden
- Activiteit gemeten via smartphones
- Deelnemers uit zowel het VK als de VS
En wat kwam eruit? De maximale menselijke leeftijd werd vastgesteld op zo’n 150 jaar. Ter vergelijking: Jeanne Calment, een Française die het huidige record in handen heeft, blies in 1997 haar laatste kaarsje uit op 122-jarige leeftijd. Daarmee weten we dus dat, hoeveel sojamelk je ook drinkt, 150 het absolute plafond lijkt.
Biologische leeftijd en veerkracht: het geheim van oud worden?
Volgens het onderzoeksteam draait alles om twee factoren:
- Biologische leeftijd – beïnvloed door onder andere stress, levensstijl en chronische ziektes.
- Veerkracht – oftewel: hoe snel herstel je na een flinke klap of stressmoment?
En ja, jamaar, dat voelde je misschien al aankomen: hoe ouder we worden, hoe trager ons herstel. Voor een gezonde veertiger duurt herstel na stress of verstoring gemiddeld twee weken. Maak daar bij een tachtigjarige maar zes weken van. Naarmate we richting de 120 à 150 jaar gaan, raakt de veerkracht zelfs helemaal zoek – op dat moment, aldus het persbericht bij de studie, is het menselijk lichaam niet meer in staat te herstellen.
Timothy V. Pyrkov, hoofdauteur van de studie, legt haarfijn uit dat we op hoge leeftijd steeds verder verwijderd raken van onze ‘fysiologische optimum’. Zelfs mensen zonder een grote chronische aandoening verliezen, zo zagen de onderzoekers, met de jaren hun natuurlijke herstelvermogen.
Zijn we dan gedoemd? Nieuwe inzichten en vooruitzichten
Professor Andrei Gudkov, verbonden aan het Roswell Park Comprehensive Cancer Center in New York en betrokken bij de studie, noemt deze ontdekking een conceptuele doorbraak. Door de verschillende rollen van fundamentele factoren die bepalen hoe lang we leven uit elkaar te halen, maakt deze studie duidelijk waarom zelfs de állerbeste preventie en behandeling van ouderdomsziekten de gemiddelde levensduur weliswaar op kunnen krikken, maar de maximale levensduur niet zullen veranderen.
Betekent dit dan dat de strijd tegen de ouderdom hopeloos is? Volgens sommigen gelukkig niet. David Sinclair, geneticus aan de Harvard Medical School, ziet in het onderzoek zelfs kansen. Door te focussen op hersteltempo, kunnen er in de toekomst misschien geneesmiddelen ontwikkeld worden die dat herstel weten te vertragen – en zo ons leven verlengen. Al is gezegd: zelfs met superpillen zul je die 150 waarschijnlijk niet makkelijk slechten.
Dus, de volgende keer dat je je verjaardag gevierd hebt en misschien even klaagt over een pijntje, denk eraan: tot je 150ste heb je nog wat marge, maar de echte limiet is in zicht – en dat is niet eens zo slecht. Want een mooi leven draait uiteindelijk niet alleen om kwantiteit, maar ook om kwaliteit. Tijd, dus, om naast gezond – ook vooral gelukkig oud te worden!
