Een nieuwe parel in de audiowereld: de Mola Mola Perca krachtversterker
“Nou, hier heb je weer een staartje waarin je me hebt gevangen!” Deze beroemde uitspraak van Laurel en Hardy kwam meteen in me op toen ik begon te schrijven over de Mola Mola Perca krachtversterker. Waarom? Omdat ik de laatste tijd moeite heb gehad om de sonische kwaliteiten van de topapparatuur die mijn luisterruimte heb verrijkt, volledig onder woorden te brengen. Niet omdat ik last heb van writer’s block of mijn gehoor veranderd zou zijn in een blikken trommel, maar omdat fabrikanten de lat voor perfectie steeds hoger leggen. Natuurlijk, er zitten sonic verschillen tussen deze producten, maar ik merk dat mijn muzikale brein vooral plezier haalt uit de muziek zelf, in plaats van dat mijn analytische geest zich bezighoudt met het critiquen van het geluid — en dat is een uiterst positief teken!
De kennismaking met de Perca: een prestatievol hardwarestuk
Bill Parish van GTT Audio bracht mij na het beursevenement AXPONA 2025 niet alleen de Mola Mola Perca mee, maar ook de Makua voorversterker. Onze collega Grover Neville heeft een schitterende review geschreven over de Makua, en ik kan bevestigen dat deze voorversterker mij bijzonder heeft onder de indruk gebracht. De DAC bleef solide presteren, de phonovoorversterker was spectaculair en het gebruiksgemak was alsof je een droom kon blijven ervaren. De flexibiliteit en eenvoud van bedienen waren onvergelijkbaar met alles wat ik tot nu toe in mijn systeem heb gehad. Daarom de moeilijkheid met de Perca — de Makua stelt hoge eisen, en het is dan ook een grote uitdaging voor een nieuwe versterker om zich ermee te meten.
De wereld van de Mola Mola
De naam “Mola Mola” verwijst naar een tropisch zonnvisje, een grote. Volwassen exemplaren kunnen wel een ton wegen en meer dan tien voet lang zijn. Het is een merkwaardig, plat uitziend visje, met een hoofd en vinnen, maar zonder staart. Het verhaal achter de naam van een audionzaak vernoemd naar een vis is een vraag die ik zeker ga stellen, want alle producten van Mola Mola dragen visnamen. Het bedrijf, opgericht in 2012 door Bruno Putzeys en gevestigd in Groningen, Nederland, is een meer volwassen leverancier dan je misschien zou denken. Ze delen een fabriek in Maleisië met Hypex, dat in handen is van Seetek. Hun slogan “Truth is Beauty” benadrukt hun missie: alle elementen uit de muzikale signaal die geen muziek zijn, verwijderen, zodat je alleen nog maar de muziek overhoudt.
Inhoud van de Perca
Wat zit er binnenin?
De Perca is de wetenschappelijke naam voor de alom bekende achtarmige voorn, en ik wilde uitzoeken of deze versterker slechts een gewone class D-versterker was of een verborgen juweeltje in de wereld van high-end audio.
Allereerst valt de Perca op door zijn compacte formaat. Tegenwoordig zien we veel elektronica in halve maat, en de Perca volgt deze trend. De behuizing is uitgevoerd in twee tinten: mat zilver met matte zwarte zijkanten. Dit ontwerp lijkt sterk op dat van de Kaluga mono-versterkers, en ik vind het elegant door zijn eenvoud. Hoewel hij niet groot genoeg is om in een grote broekzak te passen, is hij makkelijk met één hand te tillen en te verplaatsen. Het maken van de opstelling voelt dus aan als eenvoudig als fish and chips eten.
Achterop vind je de eenvoudige aansluitingen: gebalanceerde en single-ended inputs, een stroompunt en een paar aansluitklemmen voor de speakers. Aan de voorkant zie je slechts een chrome knop die ongeveer zo groot is als een speldkop en een rode LED die aangeeft of het apparaat aanstaat. Dit is een ontwerp dat zich richt op functionaliteit. Met de aanwezigheid van meerdere class D-versterkers, waarvan sommige verbluffend goed presteren, was ik benieuwd naar de technologie achter de Perca. Daarom stelde ik enkele vragen aan Bill Parish, de Noord-Amerikaanse distributeur van Mola Mola:
pt.AUDIO: Ik weet dat Hypex een belang heeft in Mola Mola. Wat hebben ze precies aangepast aan de ontwikkeling van de Perca dat anders is dan de standaard NCore (indien dat bestaat) van Hypex?
GTT Audio: Alle producten van Mola Mola worden specifiek voor Mola Mola ontwikkeld. Het is niet simpelweg een aangepaste versie van standaard Hypex-producten, maar alles wordt vanaf de basis ontworpen als een Mola Mola-product. Wat dat betreft, alles vanaf de voeding tot de input- en uitgangsstadia is uniek. Ze delen wel basisprincipes en topologieën, maar dat is echt waar de overeenkomsten stoppen.
pt.AUDIO: Gebruikt de Mola Mola Perca Trajectum-technologie? Zo ja, wat kun je daarover vertellen en hoe beïnvloedt dat het geluid of de prestaties van de Perca? Hoe verschilt Trajectum van Nilai van Hypex?
GTT: De Perca maakt inderdaad gebruik van Trajectum. Trajectum is gebaseerd op hetzelfde onderzoek als Nilai, dus de basis circuittopologie lijkt op elkaar. Verschillen liggen vooral in de toepassing en implementatie. Voor Mola Mola, en in dit geval Trajectum, ligt de focus volledig op geluidskwaliteit. We hebben niet dezelfde beperkingen als Hypex, bijvoorbeeld in efficiëntie of kosten. Hierdoor kunnen we een ontwerp benaderen met hogere schakelfrequenties en bredere bandwidth, en daarbij ook de lineariteit van de uitgangsstadia verbeteren, om maar een paar voorbeelden te geven.
pt.AUDIO: Is de ingangsstatie class A en de uitgang class D? Zijn er speciale kenmerken aan de ingang of feedback van de Perca?
GTT: De ingang is een hybride oplossing met zeer lage ruis en opamps, aangevuld met discrete class A-circuits. De uitgang is zoals gezegd een Trajectum class D-station. Wat negatieve feedback betreft: onze analoge circuits worden meestal als hoog feedback beschouwd. Dat is niet omdat we denken dat meer feedback altijd beter is, maar vooral omdat de wijze van toepassing bepalend is. Het is een complex verhaal, maar onze voornaamste doelstelling is om feedbackgedrag te optimaliseren qua frequentie en tijdsdomein. Nieuwe technologieën die we ontwikkelen helpen ons om hogere feedbackniveaus te bereiken, zoals bijvoorbeeld meer dan 20dB toename in Trajectum ten opzichte van Ncore.
pt.AUDIO: Wordt de voeding gevoed door een Hypex SMPS? Is het een aangepaste of unieke batterij? Het zou 800W zijn… klopt dat?
GTT: De voeding is een schakelende voeding, specifiek ontworpen voor de Perca, en deelt een groot PCB met de uitgangsstadia. Hoewel het qua circuittopologie verwant is aan die van Hypex, is het geen standaard product. De totale uitgangsvermogen van de versterker is beperkt tot 600W, maar de voeding biedt iets meer headroom.
Hoe ik het heb getest
Ik had de gelegenheid om de Mola Mola Perca niet alleen met de Makua voorversterker te beluisteren, maar ook met een Backert Rhumba Extreme 1.4 voorversterker, aangesloten op YG Hailey 3 en Triangle Magellan Quatuor luidsprekers. Vinyl werd afgespeeld met een gerestaureerde Garrard 401, uitgevoerd met een MoFi Silver cartridge en SME 3009 toonarm. Naast de Lupe phonovoorversterker in de Makua, gebruikte ik een Parasound JC3 Jr voorversterker voor de analoge RIAA-correctie. Verschillende DAC’s stonden tot mijn beschikking, waaronder de Tambaqui-module in de Makua, een LampizatOr Golden Atlantic TRP en een Schiit Yggdrasil. Interconnects en luidsprekerkabels kwamen van AudioQuest, en mijn set werd gevoed door een Purist Audio powercord en een AVM PC5.3 of AudioQuest Niagara 1200 stroomconditioner. Op de testbank stonden ook de First Watt J2 en Bricasti M28 mono-versterkers.
Na alles technisch en met apparatuur besproken te hebben, richtte ik mijn aandacht op de kernvraag: wat brengt de Mola Mola Perca in termen van geluid? Mijn eerste indruk was dat er geen trollen of vissen te vinden waren — alleen puur en indrukwekkend geluid. Ik begon met de combinatie van Makua en Perca, aangesloten op zowel de Triangle als de YG luidsprekers. Er hing een eerlijkheid in het geluid die ik erg kon waarderen. Net als bij de Makua voorversterker is de Perca bijzonder neutraal. In combinatie gaven ze een ongeschonden, zonder overdreven karakter, geluid — en ik denk dat dat misschien wel de sterkste eigenschap is.
Het luisteren met de Triangle Magellans en de YG Hailey 3’s leverde echter andere ervaringen op. Bij de Triangles ervoer ik een midrange “ding” dat ik enorm waardeerde. De neutraliteit van de Perca en Makua liet de aangename, maar enigszins gekleurde, karakteristiek van de Triangle goed door. Het maakte dat ik de neiging had om geen buizenversterker te missen. Toen ik overstapte naar de Backert, moest ik ook van DAC en phonostage veranderen. Omdat de Backert een buizenversterker is, is die wat kieskeurig qua koppelingen, en ik kreeg niet het gevoel dat de Perca hier een goede match was. Het geluid werd verduisterd, vlak en labyrintisch, in vergelijking met de helderheid die de Makua bood.
Ondanks het compacte formaat presteerde de Perca verrassend goed met de YG Haileys. Voorheen gebruik ik daarvoor de Bricasti M28 mono’s, een klasse-AB-versterking die zeer neutraal klinkt en populair is in professionele audiowereld. Ik was benieuwd hoe de Perca daarmee zou vergelijken. De Bricasti kost ongeveer de drie keer zoveel als de $10.600 kostende Perca. Hoewel beiden zeer neutraal klonken, leek de Bricasti beter te passen bij de YG Haileys, vooral als ze via de Makua werden aangestuurd. De Perca had een vergelijkbaar frequentiebereik met een iets stevigere bas. Maar de Bricasti liet zich gelden met meer dynamiek, een holografisch geluidsspectrum en superieure imaging die de Perca niet helemaal kon evenaren.
Overgestapt op de J2-versterker bleek dat de Perca inderdaad een neutraler geluid produceert, terwijl de First Watt J2 een opvallend gekleurd karakter heeft dat prettig is, maar niet accuraat. Met de Makua en de J2 klonk het geluid nog beter dan met de eerder getest Ayre KX-8 van dit jaar. De Perca bracht meer dynamiek dan de J2, en samen met de overige apparatuur creëerde dit systeem een gestroomlijnd en natuurlijk geluid — een overtuigende combinatie voor wie op zoek is naar heelheid en evenwicht, niet droog, maar zonder compromissen.
Hoe het klinkt in de ruimte
Met de Perca in de set was de plaatsing van instrumenten verrassend realistisch; ze leken te hangen in de ruimte. Het geheel had een ietwat 2D-achtig karakter, maar vulde de ruimte tussen de speakers prachtig op. Dit is een veelvoorkomend kenmerk van solid state versterkers, ongeacht de prijs. De YG luidsprekers verdwenen bijna compleet uit het zicht — dankzij de resolutie van de Hailey 3’s viel zelfs de meest verfijnde verstaanbaarheid op. Bij de Triangle luidsprekers was de illusie van de luidsprekers in de kamer compleet flawless — echt een Houdini-act.
Ik besloot muziek te luisteren die ik in het verleden als ‘slecht’ had bestempeld, om te ontdekken hoe de Mola Mola-gear presteert bij minder ideale opnames. Bands zoals White Stripes, Wet Leg en AC/DC draaien vooral om de vibe, niet zo zeer om perfect geluid. Hoewel ik veel hou van Jack White en zijn projecten, is het niet de audiofilie-klassieke muziek. De Perca en Makua combo waren eerlijk genoeg om me te overtuigen dat de muziek zelf goed is, en dat de geluidskwaliteit vaak veel beter is dan ik op die opnames had gedacht. Maar, eerlijk is eerlijk, ik heb geen systemen gebouwd voor dit soort rauwe opnames. Het was een educatieve oefening om te horen hoe de Perca omgaat met minder perfecte bronmateriaal. De geluiden en de bakkerij van de opname zelf werden heel duidelijk. Sommige muziek klinkt gewoon beter in de auto of op een andere plek — dat is de realiteit waar we niet omheen kunnen.
De eerlijkheid van de Mola Mola Perca
Mijn sterke mening is dat de Perca eerlijk is. Het gaat niet ‘fixen’ of camoufleren, maar brengt de ware aard van de opname naar voren. Het kan je wijzen op elementen in de opname die je niet eerder had opgemerkt. Misschien is die opname niet zo slecht als je dacht. Je oude systeem heeft je misschien voorgelogen over de kwaliteit ervan, zonder dat je dat doorhad. Maar wanneer je dan grote, goed geproduceerde opnames opzet, dan is het moment dat ik mijn jullie de oren in slaat en volledig opga in het musiceren.
Het geluid van de Mola Mola
De combinatie van Mola Mola-gear is als melk en koekjes — je merkt niet hoe goed de melk is, zolang de koekjes niet lekker zijn. De Makua is ongetwijfeld de koekjes, en dat is echt een geweldige koekje. De Perca is de melk, en hij vormt een perfecte aanvulling die de samenstelling versterkt. Deze apparaten lijken ontworpen om samen te werken als één geïntegreerde set, niet slechts als losse onderdelen. Je zou de Makua ook met andere apparatuur kunnen combineren en succes hebben, maar ik had het idee dat andere combinaties de Perca niet volledig tot hun recht laten komen. Als de bron already niet zuiver is, wordt dat met versterking versterkt — “garbage in, garbage out”. Dit maakt het niet oneerlijk om de Perca te beoordelen, maar benadrukt wel het belang van een schone, heldere voorstage. De Perca is niet het soort versterker dat systemefouten voor je oplost of vuil signaal wegwerkt. Hij onthult puntgaaf de kwaliteit van de bron en laat je zien of je systeem klaar is voor die precisie.
De Perca en Makua vormen samen een set die me het gevoel geeft dat ik geen buizenversterkers meer mis. Nogmaals: deze combinatie doet me geen buizenversterker meer missen! Het is de maatstaf voor een uitstekende high-end upgrade. Het ontwerp en de geluidskarakteristieken leiden ertoe dat ze zo goed op elkaar ingespeeld zijn dat ze bijna niet opvallen — je hoort alleen de muziek, helder en puur. Zie je me al staan, met de glimlach van iemand die in de hemel is beland? Zo’n ervaring heeft me nog niet vaak bij andere systemen overkomen, behalve misschien bij TIDAL Audio en TAD, die ook hoge normen hanteren. Maar de Perca en Makua maken het voor een veel vriendelijke prijs mogelijk om soortgelijke prestaties te behalen, en dat is een groot pluspunt.
